Friday, June 27, 2008

Functioneel beledigen

Beledigen heeft vast wel een of andere functie.
Maar wat kun je doen als je voor van alles en nog wat wordt uitgemaakt? Het aanhoren, incasseren, blijven ademhalen, eventueel schouders ophalen en doorgaan maar weer, dat is misschien nog wel de beste reactie.
Voor de belediger in kwestie zal het opluchten. Maar misschien voelt die zich achteraf ook wel schuldig. Of moeten er verontschuldigingen worden aangeboden.
Van een belediging wordt dus eigenlijk niemand beter.

Mij werd ooit een totaal gebrek aan zelfinzicht verweten. Compleet met mismoedig hoofdschudden en machteloze handbeweging. Het is een behoorlijke aanval en ik vond het ook wel tamelijk aanmatigend en beledigend. Nadat ik me afgevraagd had of er wellicht iets van waarheid in school begon ik de zin van de uitspraak te evalueren.

Stel dat ik het had beaamd -- dat ik inderdaad een totaal gebrek aan zelfinzicht zou hebben. Dan klopte er iets niet, want iemand zonder zelfinzicht zou niet kunnen inzien dat ie een totaal gebrek aan zelfinzicht heeft.
Of stel dat ik gezegd zou hebben dat het niet waar was, was dat dan een bevestiging van de stelling? De ontkenning kwam natuurlijk voort uit het totaal gebrek aan zelfinzicht!
Dus we zaten hier in een situatie waarin een uitspraak was gedaan waar ik op geen enkele zinnige manier op kon reageren en die eigenlijk geen enkel nut had. Niet voor mij, en ook niet voor de spreker. Want na zo´n uitspraak is de communicatie toch wel enigszins bemoeilijkt.

Ik troostte me maar met de gedachte dat ik dan misschien wel helemaal geen zelfinzicht had, maar dat de belediger in kwestie aan een totaal gebrek aan inzicht in menselijke omgangsvormingen en verhoudingen leed. En misschien wel een beetje een arrogant superioriteitsgevoel had.
Maar dat heb ik nooit gezegd, alleen maar gedacht, en dat is de onschuldigste vorm van beledigen die er bestaat, waar je toch heel veel genoegdoening uit kan halen en waar je nooit je verontschuldigingen voor hoeft aan te bieden.
Maar met zelfinzicht heeft dit inderdaad niets te maken.

Friday, June 20, 2008

Duitsland

Goed, je krijgt dat broodje, weliswaar van een niet zo aardige ober maar het staat op een gegeven moment voor je neus. Het ziet er een beetje schamel uit, gewoon een broodje met kaas en tomaat -- zo te zien niet met heel veel liefde en fantasie klaargemaakt en op het schoteltje gelegd, maar het staat er en het is voor jou. De koffie, laat 'm koud zijn, maar het blijft koffie.
Je laat je gewoon van je beste kant zien en zegt enthousiast tegen het bedienend personeel:
ZOEPER!
Niet alleen wordt iedereen daar een stuk vrolijker van, het broodje smaakt waarschijnlijk ook veel beter.
Profiteer van zo'n woord dat in geen enkele taal zou mogen ontbreken en waarmee broodjes lekkerder smaken, personeel aardiger wordt, koffie weer warm en alles veel en veel mooier.

Friday, June 13, 2008

Natuurschoon

Het was te veel, te mooi. Het frisse groene gras, de vogels, de bomen met hun lange schaduw, de lage zon, windstil. Om de zwaarte eraf te halen, de verantwoording voor het bevatten van al die schoonheid niet zo te voelen drukken, lag er gelukkig een plastic zwaan in de sloot voor het huisje. En in de tuin stond een vrolijke tuinkabouter met een bloempot in z´n armen waarin een geranium stond.
Zo had die overweldigende natuur meteen weer een doel en was het bevatten gelukkig niet meer nodig.

Friday, June 06, 2008

Hengelo

Een parkeervak voor fietsen is zeldzaam, maar het ziet er prachtig uit, als een kunstwerk op straat. Het was altijd een oerwoud van fietsen voor de supermarkt, daar moest iets aan gebeuren. Dikke witte lijnen in de vorm van een grote rechthoek getekend, en daarin een grote witte fiets. En daar dan vier van naast elkaar op de brede stoep. Toch ziet niet iedereen het, en ook niet iedereen begrijpt het. Zoals ook vaak mensen nog even vragen bij een wachtende trein, voordat ze instappen: "Gaat deze trein naar Hengelo?" terwijl het overduidelijk op het aankondigingsbord staat op het perron.
Een rij fietsen stond keurig in het vak geparkeerd. Maar een grote fiets stond duidelijk buiten het vak. De rebel was zijn boodschappen aan het doen.