Friday, June 18, 2010

Pumpkin

Omdat heel veel mensen van dieren houden, en soms zo ontzettend hartstochtelijk veel dat ze aan een soort beest-obesity gaan lijden, zijn er de Animal Cops. Niet alleen daarom, maar in dergelijke gevallen zijn Animal Cops onmisbaar.
Zo veel dieren dat het huis te klein wordt, dan verliest de eigenaar het overzicht. Toch komen er, als het aan de dierenliefhebbers ligt, nog veel meer bij, en gaat er in ieder geval geen beest weg. Ze moeten allemaal blijven, alle 35, of 40 of soms zelfs meer.
´We willen de dieren niet afpakken,´ zei de tengere cop met paardenstaart. Want ook zij weet, er wordt van de beesten gehouden.
De dikke man zat moedeloos in een hoek van de kamer. Zijn vrouw, zelfde postuur, had dan uiteindelijk na lang dubben drie zwakke kittens aangewezen die meegenomen zouden kunnen worden. Eventueel, als het echt niet anders kon. Maar de man zag dat anders.
´I don´t want to lose Pumpkin,´zei hij triest.
Pumpkin was een klein katje, rood natuurlijk, met snotterige oogjes en een smerig bekkie. Je kon zijn ribben tillen en hij liep wat wankelend. Verslagen bleef de man zitten toen Pumpkin toch uiteindelijk werd meegenomen.
Het poesje likte de hand van de cop en spinde.

Friday, June 11, 2010

Luisteren

Soms koop ik yoghurt. Niet dat ik het nou zo vaak eet, of dat ik er zo dol op ben, maar ik doe dat dan omdat ik het bijvoorbeeld al heel lang niet gegeten heb, of omdat ik niet weet wat ik anders wil kopen of moet eten.
Een pak yoghurt kopen is niet moeilijk, ware het niet dat er zo gruwelijk veel verschillende soorten zijn. Halfvol, vol, boerenland, mager, met vla, met aardbeien, ga maar door. Verder heb je ook nog biogarde, ook daar heb je weer allerlei verschillende soorten van. Biogarde valt bij mij ook onder de noemer yoghurt.
Al afwegend wat ik zou kopen gebeurde er iets geks. Het ging eigenlijk een beetje buiten mij om. Ik pakte een pak yoghurt en bracht het naar mijn neus, als om het te ruiken. Ik realiseerde me wat ik deed en ik keek snel om me heen of iemand het gezien had. Of dat het geval was weet ik niet, maar het is natuurlijk belachelijk -- ruiken aan een pak yoghurt dat hermetisch afgesloten is en soms maar met moeite opengemaakt kan worden. Ik deed dus snel iets anders -- voor het geval iemand het gezien had -- ik bracht het pak naar mijn oor en bewoog het heen en weer. Heel snel had ik bedacht dat het logischer is om het klotsen van de yoghurt in het pak te nemen als criterium voor de aankoop dan de geur, want er was nl. geen geur. Klotsen was er wel, en wie weet was ik wel een ervaren klotsbeoordelaar, dat ik aan het klotsen van de yoghurt bijvoorbeeld precies zou kunnen horen hoe lang het nog goed zou zijn of hoeveel vet erin zat.
Na even geschud te hebben met het pak zette ik het weer terug. Ik geloof dat ik mijn hoofd een beetje schudde, zo van ´Nee, toch maar niet´. Ik pakte een plastic beker biogarde en zette het in de kar.
Het leek net een toneelstukje wat ik opgevoerd had, maar ik hoopte dat niemand het gezien had.

Friday, June 04, 2010

Schrijfmemaar

Leesmemaar is makkelijk gezegd. Maar daar moet wel een schrijfmemaar aan voorafgaan. Een bedenkmemaar. Een construeermemaar. Maar daar kwam het niet van. Het werd een vergeethetmaar.
Hopelijk een vergeetmemaarniet.