Friday, November 28, 2008

De ring

Hij was besteld, ik zat eraan vast. Telefonisch was het gegaan, ik had hem beschreven, en ze hadden hem op basis van die beschrijving gemaakt. Maar toen ik hem vol vertrouwen op kwam halen was het een heel ander ding dan ik in mijn hoofd had gehad. En hij kostte 845 euro. Hij was lelijk, plat, dof, groot.
Het was niet erg, want het was een droom.
Maar hoe kom je op een ring als je niet speciaal iets hebt met sieraden, en hoezo precies 845 euro?
Lang stond ik er niet bij stil. Elke ochtend vijf minuten voordat de wekker gaat wakker worden, daar valt zo´n droom bij in het niet. Dat is toch eigenlijk nog veel merkwaardiger.

Friday, November 21, 2008

Ruim op tijd

Het was nog donker toen ik een klok passeerde.
Vreemd, hij stond helemaal verkeerd. Zeven uur. Dat kon niet.
Ik reed door. Af en toe kwam ik een auto tegen, maar niet vaak, het was erg rustig vandaag.
Weer een klok. He, die staat verkeerd, dacht ik weer. Tien over zeven.
En door maar weer.
Tot die derde klok. Kennelijk is dat er voor nodig om te bedenken dat het niet die klok is die het mis heeft.
Het was kwart over zeven, stikdonker, heel erg koud en er was geen kip op straat.
Nog twee uren te gaan voordat ik ergens verwacht werd.

Friday, November 14, 2008

Van de fiets

Piet was van de fiets gevallen. Daar kan je lelijke kneuzingen van krijgen. Het is zelfs heel goed mogelijk dat je wat breekt, of meerdere dingen. Want een fiets is hoog, de val gaat snel, en als je 86 bent heb je niet meer de snelheid van reactie of de soepelheid van lijf en leden die ervoor zorgen dat je hooguit een blauwe plek oploopt.
Maar Piet viel en was dood. Een merkwaardige dood. De fiets staat niet bekend als gevaarlijk vervoermiddel, risicovol om je op te begeven. Je zou een ongeluk kunnen krijgen, je bent zeker kwetsbaar op een fiets -- zoals op een motor -- maar los daarvan wordt fietsen gezien als gezond. Je bent buiten en je beweegt.
Maar Piet viel dus in een keer dood.
De vraag was of hij door de val was gedood, of dat hij door de dood was gevallen.
Het deed er eigenlijk niet meer toe. Hij lag daar wit en koud, de stang van de fiets tussen zijn benen. Zou de fiets van hem af gepeld zijn omdat hij er, in een soort van rigor mortis, onlosmakelijk aan vastgeplakt zat? Een winters tafereel, Piet met zijn borstelige wenkbrauwen onder de stuifsneeuw, liggend op de koude grond, verstrengeld met zijn fiets, wachtend op mensen die hem mochten en konden aanraken om hem mee te nemen naar warmer oorden. Piet was zelden of nooit verstrengeld met iemand of iets in zijn leven. En nu met die fiets, dat duurde toch vast minstens een halfuur, een record.

Maar zeker een benijdenswaardige dood.

Friday, November 07, 2008

Een ziek varken

De snoepjes zaten in een zakje van recyclepapier. ´Intense smaak´ stond erop. Die woordkeus maakte nieuwsgierig. Als ingrediĆ«nten werden onder andere genoemd zouthoutextract en natuurlijk zoethoutaroma. Maar ook tarwesiroop, rijstsiroop, saffloerolie en eucalyptusolie. Dat zoethout en dat intens was nog wel met elkaar te rijmen. Maar saffloerolie, wat zou de smaak zijn van saffloerolie? De associaties laf, wee, lauw, vettig en smoezelig dienden zich aan. Zeker niet intens.
Waar zo´n associatie op gestoeld is, is niet te achterhalen. Waarschijnlijk komt er een hoop fantasie bij kijken. Verder is ongetwijfeld verleden, IQ, opvoeding, gezins- en woonomstandigheden en noem maar verder op van belang. En dat is dan zo´n enorme wirwar van factoren dat de precieze herkomst van een associatie er met de beste wil van de wereld niet meer uit te herleiden is.
Het snoepje smaakte in ieder geval naar hooi, hooi waarin een weeklang een varken had gelegen. Een beetje een ziek, zweterig varken.
Weer een wonderlijke associatie, want at je ooit hooi? Laat staan tweedehands hooi?
Heb je sowieso ooit een ziek varken gezien? Geproefd?
Een intense ervaring was het in ieder geval zeker.