Hoe graag ze ook wilde, op zichzelf wonen was niet langer verantwoord voor mijn
moeder. Na een korte noodopvang kwam er een kamer vrij
op de derde verdieping van een verzorgingshuis waar ze permanent zou kunnen
blijven wonen. Alle zorg was er aanwezig. Voor de intake werd de tijd genomen. Wij,
de kinderen, zouden op verzoek ook een sleutel van de kamer kunnen krijgen, daarvoor
moest dan wel een borg van zestig euro betaald worden. ´Maar die krijgt u
natuurlijk gewoon terug zodra uw moeder gestorven is,´ zei de medewerker. Ik denk dat ze het zei om ons gerust te stellen, maar ik keek snel opzij naar mijn moeder. Ze
knikte met een vaag lachje.
Sunday, November 18, 2012
Subscribe to:
Posts (Atom)