De stofzuigerzak zag eruit als een volle pamper. Hij was ook een beetje warm. Het maakte de stofzuiger tot een levend wezen. Ik ontkoppelde de zuigslang en streek teder over de rug van het rode apparaat. Voorzichtig pakte ik het op en legde het onder een dekentje van dons.
De volgende ochtend werd het weer een ding toen ik de stekker in het stopcontact deed en de machine het op een zuigen zette. Daar was ie voor gemaakt! Een pamper maakt nog geen baby, dat zag ik nu ook wel.
