Het lag helemaal onder in de stelling bij een Blokkerwinkel. Een platte lap kurk, zo zag het eruit. Ik bukte me om te kijken wat het was, zinloze nieuwsgierigheid, en zag het op het kaartje aan het schap staan: Groot memobord.
Groot memobord!
Ik was weer even terug in de tijd -- bij het grote memobord dat altijd pontificaal in de kamer hing, niet bij mij, het was bij iemand anders. Met daarop van alles. Foto´s, uitnodigingen, bierviltjes, kleine briefjes of desnoods grote. Het gaf de kamer altijd iets studentikoos. Met punaises kon je er dingen op prikken.
Ik kon me eigenlijk niet meer herinneren wat er allemaal op had gehangen. Maar hoewel ik dat vergeten was, herinnerde ik me de eigenaar van het bord nog levendig. Alsof hij er al die jaren met een enorme punaise opgehangen had, ter nooit meer vergeting.
