Bijna wilde ik onderbreken. Naast me werd de weg uitgelegd aan een toerist op zo ingewikkelde manier dat die arme man het nooit zou kunnen vinden. "Aan het eind van de weg rechtsaf, en vraagt u het dan nog een keer" zou ik gezegd hebben. Niet uit luiheid, meer uit realiteitszin. Meer dan 8 cijfers onthouden gaat niemand makkelijk af. Een wirwar van rechts en links bij stoplicht of T-splitsing, dat roept om verdwalen.
Ik zag een lichte paniek in de ogen van de man die de uitleg over zich heen kreeg. Maar hij wilde niet ondankbaar lijken en ontving de routebeschrijving geduldig. Hij waagde zich niet aan een samenvatting ("dus dan ga ik na de derde afslag .... "enz) maar probeerde zo snel mogelijk uit beeld te raken om ongestoord te kunnen verdwalen.
