Ze mompelde het een beetje voor zich uit in het niets, maar het was wel voor mij bedoeld. Ik reed met de fiets door rood en zij was net een zebrapad overgestoken, met groen licht. Ze liep allang op de stoep toen ik het vergrijp pleegde. Ik had in principe moeten stoppen, maar voor wat? Er kwam niets aan. Eén iemand (die vrouw dus) was al overgestoken en liep veilig op het voetpad, dat was alles. Dus dacht ik de vaart die ik had te benutten en maar door te rijden, het leek me een te permitteren overtreding op een overzichtelijke oversteekplaats.
Maar de vrouw zag toch nog, ze keek om, dat ik door rood reed en fluisterde half tegen mij, half tegen de stoep, ´teef´.
Ik keek nog even verbaasd om, het kon tegen niemand anders dan tegen mij gericht zijn.
Teef, wat een vreemd scheldwoord eigenlijk. Want het was hier neem ik aan als scheldwoord gebruikt. Een teef is een vrouwtjeshond, en wat is er mis met een vrouwtjeshond? En als je er dan voor kiest om iets met betrekking tot een hond een scheldwoord te maken waarom dan niet reu? Wat maakt een teef als scheldwoord beter passend dan een reu?
Het woord varken begrijp ik, dat is een log beest dat meestal vol modder zit omdat ie zich er graag in wentelt, dus hij ziet er altijd een beetje vies en dik uit. Een koe begrijp ik al minder, ook een veelgebruikt scheldwoord, want een koe is op het eerste gezicht toch niet een lelijk dier. Ik weet niet of een koe dom is, maar ze is in ieder geval heel erg nuttig -- want produceert melk, vlees en een huid die voor allerlei dingen gebruikt kan worden.
Maar teef. Vreemd toch.
En zo werd deze teef-affaire overschaduwd door de overpeinzing over het feit dat iemand zich stoorde aan iets waar ze totaal geen last van had, zodat ik er gelukkig ook geen last van had.
