Ik was iets kwijt. Of eigenlijk twee dingen. Het ene vond ik terug. Toen was ik ineens vergeten wat ik ook nog weer meer kwijt was. Je kunt zeggen: als je het dan toch niet meer wist dan ben je het ook niet meer kwijt. Maar eerlijk gezegd vond ik het juist dubbel kwijt.
En als ik het weer vind, weet ik waarschijnlijk ook niet dat ik vind wat ik vergeten was dat ik kwijt was.
Het ziet er naar uit dat dit niet meer goed kan komen. Alleen als ik vergeet wat ik vergeten was, zie ik enig perspectief. Maar dat is vrees ik te veel gevraagd van mijn geheugen.
Wat op zich natuurlijk juist wel weer een opwekkende gedachte is.
