"Ze stelt alleen maar heel stomme vragen". Ze keek boos terwijl ze het me toefluisterde, met haar rug naar het duo interviewster-geinterviewde gekeerd. Ik keek het eens aan. Hij werd al een tijdje ondervraagd door de verslaggeefster, de camera stond al minstens vijf minuten onverbiddelijk op hem gericht. En niet op haar.
"Ik zal even kijken hoe lang nog" fluisterde ik. Ik ging achter de cameraman en verslaggeefster staan. Een kleine pauze in de opname. "Misschien is het leuk om haar ook nog iets te vragen" zei ik tegen de interviewster. Ze keek om. "Wie?" Ik wees voorzichtig. "Zij heeft vroeger voor volle zalen gespeeld en was zijn (ik wees naar de persoon die zij zojuist uitgebreid had geinterviewd) beste vriendin". Aha. Ze knikte nadenkend en overlegde even met de cameraman.
"Goed. Ik ga even naar haar toe."
Het interview was kort maar had effect.
"Goeie verslaggeefster" zei ze tevreden nadat de cameraploeg was opgestapt.
