Ik overweeg een kinderzitje aan het stuur van mijn fiets te hangen. Ik heb niets om erin te stoppen maar ik vind het altijd zo mooi, vrouwen op de fiets, met lege kinderzitjes. Het suggereert een actief en nuttig leven. 's Ochtends zie je ze fietsen door rode stoplichten want HAAST. En eind van de middag is het natuurlijk ook weer haasten om de kinderen op te halen. En dan te koken, spelen en het kind naar bed te brengen. Bij twee zitjes slaat mijn fantasie helemaal op hol. Ik begrijp eigenlijk niet hoe je dan ooit nog toe komt aan iets dat niet met een van die twee zitjes te maken heeft. Het enorme doel dat die stoeltjes uitstralen spreekt me aan. Leeg nog meer dan gevuld.
Zo'n kinderzitje lijkt me een goede toevoeging aan mijn fiets.
Maar natuurlijk vooral aan mijn leven.
