Theo had de onpersoonlijke aardigheid en het enthousiasme van iemand die minstens 30 jaar zijn leven had gesleten met het aan de man brengen van vleeswaren, papieren zakken en schoolbenodigheden voor het kleuteronderwijs. Dat was ook precies wat ie had gedaan. Een leven lang vertegenwoordiger van een diversiteit aan dingen.
Wat voor kind zou zo iemand nou geweest zijn? Altijd aardig tegen al zijn klasgenootjes? Joviaal? Nooit scherp? Nooit op de teentjes getrapt? Zijn fietsje met genoegen uitlenend aan wie er ook maar behoefte aan had? En diplomatiek? Maar een diplomatiek kind, bestaat dat eigenlijk?
Theo, na 30 jaar in het vertegenwoordigersvak, brandde zich nergens meer aan. Omzeilde elke linke klip, ging moeilijkheden bij voorkeur uit de weg en hield het vooral heel erg leuk.
Ik slaag er niet in om me een kind met die eigenschappen voor te stellen.
Theo is voor mij pas op z'n 60ste geboren.
