Elke vrijdagmiddag hadden we toneelles van meester Tames. Dat was altijd het leukste van de hele week, iedereen keek ernaar uit en we letten nooit op de tijd.
Er waren een paar echte acteertalenten in de klas. Ze schudden het uit de mouw. Maar verder ging het er vooral om dat we rond bepaalde thema's in groepjes een toneelstukje moesten bedenken, in korte tijd, en daar had iedereen wel lol in.
Tegen Sinterklaastijd was het thema uiteraard Sinterklaas. We moesten de binnenkomst van de goedheiligman in een klas uitbeelden, en wat er daarna gebeurde. We mochten volop zelf verzinnen wat zich allemaal af zou spelen.
P. speelde sinterklaas. Want P. was een van die sterren die overal een originele scene over kon bedenken. Hij kwam binnen met denkbeeldige staf, mijter en tabberd en met een paar pieten die om hem heen sprongen. Hij slofte naar een stoel, ging zitten maar 10 cm boven de stoel bleef hij in bewegingloze toestand hangen. "Piet, m'n mijter" zei ie met diepe stem. Piet pakte de denkbeeldige mijter en daarna zeeg P. ernstig kijkend neer op de stoel.
Meester barstte uit in een gierende lach.
Wat was hier nou zo grappig aan?
Maar we lachten allemaal blij mee met de meester.
Meester lachte! De allerleukste les van de week!
