De zon scheen. Op het terras zaten al een paar mensen, twee dames met twee glaasjes witte wijn. Er was iets, de dames keken ons belangstellend aan, en ineens zag ik dat de dame met zonnebril leek op iemand die ik kende. Een familielid. Mijn zus. Ik keek nog een keer. Ze kon het niet zijn want de zus was fysiek in een ander land.
We zetten ons aan een tafeltje naast de dames. Om te verklaren waarom ik zo keek vertelde ik haar dat ze op mijn zus leek.
'Maar ik lijk toch niet op jou?' vroeg ze verschrikt.
Ik stelde haar gerust, hoewel ik het niet eens met zekerheid kon zeggen. Maar ik vind het onnodig mensen de stuipen op het lijf te jagen.
'We keken eigenlijk naar die mooie rode schoentjes van haar,' zei ze toen. En ze wees naar mijn compagnon.
Ik knikte begrijpend.
