Friday, March 30, 2007

Associaties

Als het nou alleen maar een beeld was. Maar er is altijd ook nog de associatie. Doodmoe word je ervan.
Een hele hippe jongen op de fiets met een zonnebril met alleen maar een zak kattegrit. En niet je eerste de beste kattegrit, maar hele dure die geuren opvreet. Dat moet te maken hebben met een clean designerhuis en waarschijnlijk een paar siamese katten die alleen maar Sheba lusten. Een licht interieur en geen planten. Drie keer per week een werkster hoewel ie nooit thuis is. Die werkster heeft een hekel aan de katten want ze gedragen zich alsof het huis van hen is -- het is natuurlijk ook in feite meer hun huis dan haar huis -- en blazen als ze gaat stofzuigen.

En dat is dan dus nog maar één fietser die je toevallig tegenkomt.
Het devies is drukke punten te vermijden, goed te letten op de weg en niet te verzanden in den medemensch die altijd een eindeloze bron van speculatie is.
Saai is het wel, maar je houdt het gewoon niet vol.

Monday, March 26, 2007

Voorkeur

Ierland met z'n elfen en kabouters. Je gelooft er natuurlijk niet in, maar wat als er nou toch een kern van waarheid in zit? Het landschap roept erom. Je loopt een grote zandtong op die een paar kilometer de zee in steekt. Eerst aan de ene kant, terug naar de kust ga je langs de andere kant. Tot je daar niet meer verder kan. Het wordt modderig en het lijkt wel een soort moeras. Je moet oversteken, over de zandachtige heuvels, weer naar de andere kant. Zo breed is het niet. Je klimt de eerste heuvels over, die worden gevolgd door meer zandheuvels. De zee is om je heen en toch lijkt het alsof je verdwaalt in een duinlandschap. Als je denkt dat je de laatste duin beklommen hebt volgt er altijd wel weer een ander. En weer een ander. En dan opeens achter wat weer niet de laatste is zie je in de holte tussen de duinen bokkenhoorns liggen, niet alleen dat, een dode bok -- althans, het vel daarvan -- met de hoorns er nog aan ligt te stoven in de zon. Dus je rent verder, snel zoek je naar het water dat je wel overal om je heen ziet maar je zit nog steeds midden op die landtong. Je rent en je rent, en dan kom je hijgend weer aan op het strand. Much ado about nothing, maar dan heb je nog liever kabouters.

Wednesday, March 21, 2007

Een halfleeg glas

Optimisme kan soms behoorlijk irritant zijn.
Van die zonnige mensen die zeggen Morgen weer en dag! als je kat net is overleden. Of die 's ochtends uit hun bed springen met de mededeling dat je er niets mee opschiet om te blijven liggen. De boodschap is dan dat je er veel meer mee opschiet om op te staan.
En waar je dan zo enorm mee opschiet, dat lijkt er eigenlijk niet eens zo veel toe te doen.
Je bent er, je leeft, en kennelijk verplicht dat tot van alles.

Friday, March 16, 2007

Wijs beest

Een huisdier wordt wel eens benijd om zijn of haar riante positie. Geen verplichtingen, lekker in de zon voor het raam liggen, op tijd eten, nooit iets op hoeven ruimen, het lijkt een soort luilekkerland zonder zorgen. Maar van de andere kant is het toch ook wel een nachtmerrie om te leven in constante onzekerheid over wat er gaat gebeuren. Je kunt een kat of hond van alles proberen uit te leggen maar er beklijft weinig of niets in de hersenen van het beest. In feite begrijpt een huisdier waarschijnlijk niets van het leven, alles overkomt hem of haar, begrippen als tijd, dood of ongeluk zijn onkenbare dingen en stoïcijns accepteert het alles als volkomen vanzelfsprekend. Oke, een beest went aan bepaalde dingen en verwacht ze dan ook maar het heeft geen enkele zekerheid dat aan die verwachtingen ook tegemoet gekomen zal worden.
Het dondert niet, een beest kan daar prima mee leven.
Het leven van een kat zou ik niet willen leiden maar die eigenschap is wel benijdenswaardig.

Monday, March 12, 2007

Agenda

Een oudere dame met rollator liep me tegemoet. Ze keek met een stralende glimlach naar me op en vroeg: "mevrouw, is het vandaag zaterdag?" Maar het was vrijdag. Dat zei ik ook tegen haar. Het deerde haar in het geheel niet, ze schrok niet, het maakt haar misschien niet uit -- ze stelde de vraag gewoon even ter controle (van wat weet ik niet).
Dagen thuis gezeten, je verliest natuurlijk een beetje de track of time.
Nu zie ik haar geregeld lopen en telkens weer denk ik -- zou zij weten wat voor dag het nu is? Het doet er niet toe, de supermarkt is elke dag van de week open, maar die associatie hangt nu voor de eeuwig aan haar. Ze lijkt altijd erg gelukkig, wat voor dag van de week het ook is.

Friday, March 09, 2007

Een ander land

Meer naar het noorden wordt het stiller. De wegen zijn leeg, er lijkt zich meer lucht tussen jou en de aarde te bevinden en de bomen langs de snelweg vormen woeste bossen waarin je kunt verdwalen. Je hoort het gezoem van de auto maar zonder dat zou het waarschijnlijk doodstil zijn. Je verwacht een eland op de weg, een enorm beest dat je traag aankijkt. Je moet stoppen en wachten. Het is doodstil, je hoort alleen het ruisen van een fjord. Dan loopt de eland verder, het grote bos in en verdwijnt tussen de bomen.
Nee, het was niet Zweden of Noorwegen. Daar ben ik nooit geweest.
Het was het noorden van Noord-Holland maar het voelde heel anders.

Monday, March 05, 2007

Trage tijd

Als je bedenkt hoe snel de tijd gaat.
Ik bedoel, als je bedenkt hoe snel de tijd die voorbij is gegaan is voorbijgegaan. En hoe langzaam soms de tijd gaat op het moment zelf. Het kruipt en het sluipt en is niet vooruit te branden. Maar is het eenmaal voorbij dan is die traagheid verdwenen, dan was het een bliksemschicht.
Het zou een troost kunnen zijn op moeilijke momenten, maar in de praktijk helpt het meestal niet. Tijd heeft z'n eigen ritme en te bedenken dat het in terugblik zó voorbij was lijkt altijd een dooddoener.
Het vergt te veel inlevingsvermogen.

Friday, March 02, 2007

Kan je tegen bloed?

Er ging iets heel erg mis. Wijdbeens als een cowboy zonder paard tussen de benen liep ik over straat. Ik had het idee dat ik een bloedspoor achter me aan trok en een soppend geluid voortbracht. Ik moest een nieuwe onderbroek, nu, maar de enige winkel in de buurt met dergelijke artikelen was een lingerie-shop in de categorie Stout! Toch maar proberen. Het zag er niet veelbelovend uit (voor mijn missie bedoel ik); strings, veel bh's type Marlies Dekker en slips met op vreemde plekken stiksels en gaten en vooral ook van glimmend materiaal.
Een meneer kocht lingerie voor zijn vrouw, wier maten hij niet wist. Hij werd geholpen door twee vrouwen.
"Ik heb bijvoorbeeld 75 C" zei de ene vrouw terwijl ze haar tieten naar voren stak.
Het zei de man niets.
"Mag ik u even wat vragen" zei ik, een beetje zacht. Een van de dames wendde zich geïrriteerd tot mij.
Dat ik een broek nodig had, de allergewoonste.
"Een string?" vroeg ze streng. Ze had een Russisch accent. Fluisterend legde ik de urgentie van een broek uit, geen string, nee, beslist niet, en ik moest een hele gewone de allergewoonste en niet zo duur. Ze vertrok geen spier. Kwam terug met een gewoon model voor € 21,95.
"Hoeft niet ingepakt" zei ik nog. Maar de Russische dame had het echt niet begrepen en maakte er een cadeautje van.
Uiteindelijk bleek ie trouwens van echte zijde.

Thursday, March 01, 2007

Met dank aan Willemien

Ben je in Rome dan ga je naar de St Pieter, ben je in Parijs dan ga je naar de Eiffeltoren, ben je in London dan ga je naar Buckingham Palace. Als je in Moskou bent kun je naar het Kremlin. Of toch gewoon niet. Ze keek me verbaasd aan. Niet naar het Kremlin???
"Iedereen gaat naar het Kremlin!"
Wat raar om niet te gaan. Daar ga je toch naartoe als je in Moskou bent.
Zou ik nou echt zo'n rare uitzondering zijn? Miste ik enorm veel als ik niet ging? Ik besloot dan toch van lieverlee maar te gaan. Het zou wel aan mij liggen.
Trots meldde ik dat ik er geweest was.
"En, eigenlijk niet zoveel te zien he?" zei ze.
Het konijn dat bij de bakker om worteltaart vraagt.