Friday, February 19, 2010

Boerenvolk

Boerenvolk heeft blauwe kielen aan, een bonte zakdoek om de hals. Rood dooraderde wangen en grote handen. De klompen laten ze buiten staan, omgekeerd tegen de stoep (zool, of hoe heet dat bij een klomp) naar boven, op het stoepje, of in de bijkeuken. Het ruikt altijd een beetje naar stront in huis. Maar daar raak je aan gewend, en op een gegeven moment heeft het zelfs iets gezelligs. Omdat de dag zo vroeg begint is er na het eten altijd even een doezelmoment -- in de stoelen, of met het hoofd op de handen op tafel. Ook omdat het eten ´s middags warm gegeten wordt, dat zorgt voor rozige koppen en vermoeide ledematen en knikkebollen voor de tv.
Op de bon van Albert Heijn stond boerenvolk. Dat stond eigenlijk voor boerenvolkoren. Maar het leidde tot onvermijdelijke associaties en gedachtensprongen.
Ik zou zweren dat ik de geur van stro rook toen ik het brood uit het plastic haalde.

Friday, February 05, 2010

De dag van de gesprekken

'Hoe gaat het eigenlijk met uw rug?' vroeg ik.
Prima, geen centje pijn. Never been better, waarop hij vervolgens half naar links overhellend naar buiten liep. Maar zo gaat dat, je raakt eraan gewend en voor je't weet denk je dat het zo hoort -- zo'n hellende tred.
Nadat we even adem hadden gehaald, liepen we weer naar binnen voor het laatste gesprek. De interviewer had twee A-viertjes met vragen. 'Daar kom ik nooit doorheen in een uur,' zei hij mismoedig. 'Wat denk jij?'
Ik haalde mijn schouders op. 'Een uur is toch best lang,' zei ik.
Het was niet mijn plan om het op het laatste moment nog moeilijker te maken dan het was. Het was al moeilijk genoeg.
Toen liet hij me de speld zien op zijn revers, van Het Leger des Heils. 'Een beetje om te pesten,' zei hij. Want het was niet in lijn met zijn eigen religieuze overtuiging. Een christelijk pesterijtje, ik kreeg er kippenvel van, maar voelde me verre van geprovoceerd.