Friday, July 27, 2007

Ongewenste hulp

Op de oprit naar de snelweg wapperde een waaier van papier van het dak van de auto voor ons. De papieren lagen kennelijk los op het dak en dwarrelden over en langs de snelweg, alle kanten op. We zagen ook een map liggen. Sommige mensen denken -- wat slordig. Andere mensen denken -- wat zou er op die papieren staan (wij)? We stopten dus en ik raapte een blauwe map op, dichtgebonden met een groot blauw elastiek en vol met plannen en emails. Op de map stond Hans Oldersen.
Ik ging weer in de auto zitten en als een detective ging ik door de map, wie was Hans en waar werkte hij. De emails maakten niet helemaal duidelijk waar het nou precies om ging, maar er was wel veel heen en weer gemaild. Ondertussen probeerden we de auto in te halen die de papieren verloren had, maar wat voor auto was dat ook alweer?
"Houdt die map omhoog, als Hans in die auto zit herkent ie 'm vast wel."
Ik betwijfelde of de chauffeur zou begrijpen wat ik bedoelde als ik met een map zou zwaaien.
Ik belde een nummer dat ergens in een email in de map stond en vroeg naar Hans. Maar Hans zat de hele ochtend al in vergadering.
Even later werd ik teruggebeld.
De persoon die de papieren los op het dak had gelegd was getraceerd, ondertussen had ie alle papieren ook alweer opgeraapt. Het enige wat nog ontbrak was de blauwe map.
We hadden willen helpen, maar ik vrees dat we het alleen maar erger hadden gemaakt. Zonder ons had niemand geweten dat hij iets kwijt was geraakt.

Friday, July 20, 2007

Perceptie

Het is allemaal een kwestie van perceptie. Als je gelooft dat je kat je begrijpt dan lees je in zijn ogen het antwoord op al je vragen. Katten knijpen altijd zo begripvol met de ogen, alsof ze willen zeggen: Het komt allemaal wel goed. En ze kunnen ook antwoorden op vragen die je stelt. Een onbestemd geluid, een goedkeurend gebrom, en dan een knijpje met de ogen.
Kop op! Alles gaat voorbij!
Perceptie is soms goud waard.

Friday, July 13, 2007

Appeltaart

Bijna alle bezoekers van het terras hadden koffie met appeltaart besteld. Met hanepoten stond op een bord bij het terras gekrast: Koffie met appeltaart. Zonder prijs erbij. Over hun bordje waterige appeltaart en kopje koffie staarden ze in de verte, naar de haven en de boten die daar lagen.
Een dissident zat met een glas bitter lemon voor zich.
Wat als er gestaan had: koffie met moorkop, had dan iedereen een moorkop genomen? Maar het was vakantie en koffie met appeltaart is het nationale vakantie-erfgoed. In een Pavlov-achtige reactie neemt iedereen op z'n vrije dag die appeltaart bij dat kopje koffie.
Had het gesmaakt?
Geen idee. Eerst die appeltaart, dan pas is de vakantie echt begonnen.

Friday, July 06, 2007

Zwijn

Ik keek 'm aan, het hangbuikzwijn, en hij keek terug vanonder zijn lange zwarte wimpers. Zijn buik schuurde over de grond en door z'n neus was wreed een ring geprikt. Het snuffelen over de grond ging heel voorzichtig, door die ring. De zwarte dikke haren op z'n poten en rug waren aan elkaar geplakt met klei of misschien was het stront.
Dat varkens slim zijn is wellicht een vooroordeel, maar het kleurt, net zoals bij mensen, de perceptie. Het handelen van iemand met een slim image wordt zelden als dom beoordeeld. Wordt het niet meteen begrepen dan krijgt ie altijd het voordeel van de twijfel.
Het varken keek me achterdochtig aan. Glom er ook iets van wijsheid in die glinsterende oogjes? Hij knipoogde vanonder z'n fluwelen wimpers en knorde zacht. Toen liep ie verder. Hij keek niet eens meer om.
Goed varken!