Friday, December 25, 2009

Cursus voorkruipen

1. Doe verstrooid als je in de rij voor de kassa gaat staan, net vóór die persoon die ook al in de rij stond -- wat jij niet doorhad omdat je belangrijker zaken aan je hoofd hebt dan je plaats in de rij.
2. In de rij: kijk alle kanten op BEHALVE achter je.
3. Kijk niet om.
4. KIJK NIET OM!
5. Reken rustig af.
6. Kijk niet op of om als je je boodschappen in je tas stopt.
7. Maak zo snel mogelijk na afrekenen dat je wegkomt en draag de volgende keer naar de supermarkt andere kleren.
8. En als het moet een pruik.

Het is even opletten maar het levert je enorme tijdwinst op.

Friday, December 04, 2009

Salice Salentino

´Hoe heet ie?´ zei de jongen.
´Salice Salentino,´ zei ik. ´Het is wijn uit Italië.´
Hij keek in de schappen, helemaal tot onder aan toe, maar zag hem ook niet staan. Hij kwam weer omhoog.
´Hoe heette het nou ook alweer?´ vroeg ie.
´Salice Salentino,´ zei ik.
´Ik zal het even achter vragen,´ zei hij. ´Salie....´ Hij keek me vragend aan.
´Salice Salentino,´ zei ik.
Even later kwam hij terug met een man in pak.
´Wat zocht u?´ vroeg de man.
´Salice Salentino,´ zei ik. ´Een hele lekkere wijn uit Italië, u heeft hem hier wel eens staan maar ik zie hem nu niet.´
De jongen was ondertussen weer doorgegaan met het vullen van de vakken.
We vonden hem uiteindelijk niet.
´Misschien wilt u hem weer eens bestellen,´ zei ik. ´Hij is heel goed.´
De bedrijfsleider knikte. ´Wat was de naam van de wijn ook alweer?´ zei hij.
´Salice Salintino, het is Italiaans.´
Hij knikte, maar hij schreef het niet op.
´Deze is ook heel goed,´ zei hij terwijl hij een andere wijn aanwees.
Toen ben ik maar even ergens anders gaan kijken.

Friday, October 23, 2009

Een zoen van een haai

De man dacht dat ie een haai kon kussen. Op de mond.
In extase door het gladde lichaam, de vloeiende bewegingen en de constante terugkeer van de haai naar zijn strelende handen bracht hij zijn mond naar de bek van het beest en kuste hem -- niet één keer, maar een paar keer. Maar toen ineens sloeg de haai toe. Hij greep zich vast aan de mond van de duiker, die het mondstuk van de slang naar de zuurstofflessen even had uitgedaan, en liet niet meer los. De duiker werd wild heen en weer geschud en probeerde wanhopig los te komen, wat uiteindelijk ook lukte.
Met een heleboel hechtingen was het losse vlees van de mond weer aan elkaar genaaid, en je zag er jaren later eigenlijk niets meer van.
Zei de duiker: ´Ik had hem op zijn rug gedraaid, dus die haai zag mij niet en dacht dat mijn mond een vis was.´
Zei de bioloog: ´Zoenen met een haai? Het is gewoon een wild beest!´
Maar die bioloog had dan ook een enorme baard, wat van zijn mond te zien was leek absoluut niet op een vis. Dat was bij die duiker echt anders.

Friday, October 16, 2009

De wraak van de zeep

De enquête was door studenten opgesteld en ging over verzorgingsproducten. Ik begrijp natuurlijk best hoe zoiets werkt, maar de vragenlijst riep meer vragen op dan antwoorden. Opvallend was dat zeep in alle lijstjes met suggesties voor verzorgingsproducten ontbrak. Wel was er douchegel, scrub, body lotion, after shave, deodorant, shampoo, peeling en meer. Die shampoo en deodorant detoneerden nogal, wat stonden die hopeloos ouderwets in die moderne rij geurige luxeartikelen. Maar zij hadden in ieder geval nog een plek.
Wat was er gebeurd met de zeep? Was dat ineens geen verzorgingsproduct meer? En zo ja, sinds wanneer dan wel en waarom eigenlijk?

Is er iets dat je mist in andere dergelijke productgamma's?

Die vraag kon ik niet beantwoorden. Of misschien had ik moeten zeggen ZEEP! Maar klopte dat wel, in verband met die andere dergelijke productgamma´s, waarvan ik geen idee had wat ze er nou eigenlijk mee bedoelden?

Gelukkig was er ook nog een hele leuke vraag aan het eind:

Beschrijf jezelf in vijf woorden.

Daar hoefde ik niet over na te denken. Als zeep geen verzorgingsproduct was, dan was ik

vrolijk
zelfverzekerd
intelligent
ambitieus
energiek.

Mijn dag kon in ieder geval niet meer stuk.

Friday, October 09, 2009

Joekel

We hadden geen kaartje gekregen bij de kassa, iedereen ging de zaal in met een geïmproviseerd toegangsbewijs: een half A-viertje, een soort flyer, met daarop geschreven voor hoeveel personen dit toegangsbewijs gold, de naam van de film, en de handtekening van de caissière. Allemaal handwerk, geen volautomatische kassasystemen dit keer.
Toen de zaal al halfvol was kwam er iemand de kaartjes controleren van iedereen die de zaal al was binnengegaan. ´Zo´n joekel raak je gelukkig niet snel kwijt,´ zei een man die in de rij achter me zat. Ik moest er wel om lachen.
Buiten dat dat ´joekel´ bijzonder goed gekozen was voor het type kaartje dat we gekregen hadden, was het ook zo´n ontzettend aardig compliment aan het improvisatievermogen. Fijn dat de kassa het niet doet vanavond, dan kan ik in ieder geval dat klotekaartje niet kwijtraken.

Friday, October 02, 2009

Blanco

We zaten nog maar net, en goed personeel ziet dat. Goed personeel ziet je binnenkomen en komt naar je toe voordat je tijd hebt om te bedenken wat je wilt drinken.
Ze kwam meteen naar ons tafeltje. De bestelling was zo opgenomen, maar toch hadden we een echt gesprek. Over de eigenaar van deze nieuwe tent, dat er geen slagroom was (begin van de week nog wel) en verdere onbenulligheden. Aardig.
´Aardig meisje,´ zeiden we tegen elkaar.
Bij de tweede bestelling was het weer een gezellige boel, we bespraken nu weer andere dingen. Volgens mij ging het over de wijn, over de klanten, over of het goed liep en zo.
´Aardig,´ zeiden we weer tegen elkaar. Goh, zo´n contact met een serveerster kwam je niet vaak meer tegen.
Toen gingen we afrekenen.
Ik liep naar haar toe.
´Ik wil graag betalen,´ zei ik.
Ze keek me vriendelijk aan.
´Waar zat u?´ vroeg ze.

Friday, September 25, 2009

Gesprek

´Tijd niet gezien.´
`Nee, ik werk hier al een poosje niet meer.´
´Wat doe je nu?´
´Allerlei verschillende dingen.´
´Wat gevarieerd.´
´Ja, het is heel afwisselend.´
´Het verveelt nooit he.´
´Nee, het is telkens weer anders.´
´Ik doe het ook.´
´Het is nooit saai.´
´Nee, klopt.´
´Tot ziens he.´
´Ja, tot ziens.´

Friday, September 18, 2009

Punaise

Het lag helemaal onder in de stelling bij een Blokkerwinkel. Een platte lap kurk, zo zag het eruit. Ik bukte me om te kijken wat het was, zinloze nieuwsgierigheid, en zag het op het kaartje aan het schap staan: Groot memobord.
Groot memobord!
Ik was weer even terug in de tijd -- bij het grote memobord dat altijd pontificaal in de kamer hing, niet bij mij, het was bij iemand anders. Met daarop van alles. Foto´s, uitnodigingen, bierviltjes, kleine briefjes of desnoods grote. Het gaf de kamer altijd iets studentikoos. Met punaises kon je er dingen op prikken.
Ik kon me eigenlijk niet meer herinneren wat er allemaal op had gehangen. Maar hoewel ik dat vergeten was, herinnerde ik me de eigenaar van het bord nog levendig. Alsof hij er al die jaren met een enorme punaise opgehangen had, ter nooit meer vergeting.

Friday, April 24, 2009

Friday, April 17, 2009

Niet de minste

Een diehard kwam aan de telefoon, er werd hem om een advies gevraagd. Wat had hij te melden aan al die festivalgangers die voor de eerste keer zouden gaan?
´Als ik de meeste was,´ zei hij. ´Als ik de meeste was zou ik extra schoenen meenemen.´

Friday, April 10, 2009

Rode schoenen

De zon scheen. Op het terras zaten al een paar mensen, twee dames met twee glaasjes witte wijn. Er was iets, de dames keken ons belangstellend aan, en ineens zag ik dat de dame met zonnebril leek op iemand die ik kende. Een familielid. Mijn zus. Ik keek nog een keer. Ze kon het niet zijn want de zus was fysiek in een ander land.
We zetten ons aan een tafeltje naast de dames. Om te verklaren waarom ik zo keek vertelde ik haar dat ze op mijn zus leek.
'Maar ik lijk toch niet op jou?' vroeg ze verschrikt.
Ik stelde haar gerust, hoewel ik het niet eens met zekerheid kon zeggen. Maar ik vind het onnodig mensen de stuipen op het lijf te jagen.
'We keken eigenlijk naar die mooie rode schoentjes van haar,' zei ze toen. En ze wees naar mijn compagnon.
Ik knikte begrijpend.

Friday, April 03, 2009

Tongschraper

De tongschraper lag op tafel. Eén keer gebruikt, en toen vergeten. Of nouja, vergeten, aan de kant geschoven. Niet meer in trek. Geen animo.
´Gum´ stond op het stuk waar je het ding mee vasthoudt. Voor de argeloze kijker kan het ook heel goed een rugkrabber zijn. Of een schoonmaakborsteltje voor hardnekkig vuil.
Overigens is ie niet zomaar aan de kant geschoven. Het hoofd sloeg weer op hol. Ik zag de dikke plakken koffieaanslag met restje van de net opgegeten boterham met hagelslag al voor me, die zich dagelijks zouden verzamelen op de tong bij geregeld gebruik van het ding. Wachtend op de schraper. Ik was zo bang de de tong zou verslonzen als ie doorkreeg dat ie zichzelf niet meer schoon hoefde te houden.
En een luie tong, daar heeft niemand wat aan.
Die tongschraper lijkt me een heel ongezond ding.

Friday, March 27, 2009

Opwekkende gedachtes

Ik was iets kwijt. Of eigenlijk twee dingen. Het ene vond ik terug. Toen was ik ineens vergeten wat ik ook nog weer meer kwijt was. Je kunt zeggen: als je het dan toch niet meer wist dan ben je het ook niet meer kwijt. Maar eerlijk gezegd vond ik het juist dubbel kwijt.
En als ik het weer vind, weet ik waarschijnlijk ook niet dat ik vind wat ik vergeten was dat ik kwijt was.
Het ziet er naar uit dat dit niet meer goed kan komen. Alleen als ik vergeet wat ik vergeten was, zie ik enig perspectief. Maar dat is vrees ik te veel gevraagd van mijn geheugen.
Wat op zich natuurlijk juist wel weer een opwekkende gedachte is.

Friday, March 20, 2009

Teef

Ze mompelde het een beetje voor zich uit in het niets, maar het was wel voor mij bedoeld. Ik reed met de fiets door rood en zij was net een zebrapad overgestoken, met groen licht. Ze liep allang op de stoep toen ik het vergrijp pleegde. Ik had in principe moeten stoppen, maar voor wat? Er kwam niets aan. Eén iemand (die vrouw dus) was al overgestoken en liep veilig op het voetpad, dat was alles. Dus dacht ik de vaart die ik had te benutten en maar door te rijden, het leek me een te permitteren overtreding op een overzichtelijke oversteekplaats.
Maar de vrouw zag toch nog, ze keek om, dat ik door rood reed en fluisterde half tegen mij, half tegen de stoep, ´teef´.
Ik keek nog even verbaasd om, het kon tegen niemand anders dan tegen mij gericht zijn.
Teef, wat een vreemd scheldwoord eigenlijk. Want het was hier neem ik aan als scheldwoord gebruikt. Een teef is een vrouwtjeshond, en wat is er mis met een vrouwtjeshond? En als je er dan voor kiest om iets met betrekking tot een hond een scheldwoord te maken waarom dan niet reu? Wat maakt een teef als scheldwoord beter passend dan een reu?
Het woord varken begrijp ik, dat is een log beest dat meestal vol modder zit omdat ie zich er graag in wentelt, dus hij ziet er altijd een beetje vies en dik uit. Een koe begrijp ik al minder, ook een veelgebruikt scheldwoord, want een koe is op het eerste gezicht toch niet een lelijk dier. Ik weet niet of een koe dom is, maar ze is in ieder geval heel erg nuttig -- want produceert melk, vlees en een huid die voor allerlei dingen gebruikt kan worden.
Maar teef. Vreemd toch.
En zo werd deze teef-affaire overschaduwd door de overpeinzing over het feit dat iemand zich stoorde aan iets waar ze totaal geen last van had, zodat ik er gelukkig ook geen last van had.

Friday, March 13, 2009

Als de kippen

Hij moet toch enig besef hebben van het feit dat ie iets fout doet. Want hij krabt alleen maar aan de stoel als je niet in de kamer bent. Je hoort het vanuit de keuken, alsof er een elastiekje keihard op hard plastic knalt, en je schreeuwt ´Ophouden nu! Mag niet! Stout!´ Maar dan is het kwaad al geschied en zijn er weer nieuwe halen verschenen op het niet meer zo heel verse leer. Natuurlijk loopt het beest keihard weg als je eraan komt, maar misschien komt dat ook door het geluid dat je produceert, gecombineerd met de haastige stappen naar het bedreigde meubel.
En de volgende keer doet ie het weer.
Eigenlijk ben jij net zo hardleers als die kat. Want je laat hem telkens weer toe op de plaats delict met de gedachte: hij zal het nu wel niet meer doen. Maar zodra hij de stoel ziet denkt hij: Ha, lekker, daar gaan we weer. Hoewel het woord lekker niet in zijn kop op zal komen, of weer. Hij ziet glad oppervlak en voelt zijn nagels. Hij zal trouwens ook niet glad oppervlak denken. Misschien denkt hij wel helemaal niets.
Toch kan een kat dingen onthouden, want hij vergeet ook niet wanneer hij voer krijgt. En al is ie een kat, daar is ie altijd als de kippen bij.

Friday, March 06, 2009

Win-winsituatie

IK BEN EEN WINNAAR luidde de kop boven het artikel.
Meteen dacht ik aan al die arme verliezers. Een ander zou misschien denken aan kracht, aan welverdiend, aan je best doen, slim zijn en hard werken, maar ik dacht aan de verliezers, die om wat voor reden dan ook geen winnaars waren geworden, en dat werd hun nu door de winnaar nog even ingepeperd.
´Iedereen kan een winnaar zijn,´ zou ze vast zeggen als haar ernaar gevraagd werd. ´Ik ben er een, en jij misschien ook wel, iedereen -- als ie maar wil!´
Maar als iedereen een winnaar is, kan iedereen net zo goed een verliezer zijn. Het hele begrip winnaar bestaat alleen maar omdat er ook verliezers bestaan.
Dus wat moeten we met die verliezers?
Een cadeautje van de winnaars misschien. Heel erg welverdiend!

Friday, February 27, 2009

Vissen

Het wachten is nu op de eerste echte Dolce & Gabbana hengelhoes voor een designerhengel.
Was vissen niet iets voor mannen die in een oude ribfluwelen broek, een thermoskan koffie en een grote paraplu voor het geval het ging regenen naast zich, langs de kant van een water zaten te suffen totdat er gebeten werd?
Maar daar stond een jongen met een ontbloot bovenlijf en een hippe broek, fris naast de grote plas. Een lange hengel, geen paraplu. Hengelhoesloos.
Dat zal nu niet lang meer duren denk ik.

Friday, February 20, 2009

Ode aan Jim Boller

´Absolutely unnecessary,´ zei Jim Boller, en hij aaide het paard nog een keer over haar schoft. Het was een soort paard van Troje -- over het magere karkas was huid gespannen. Tussen karkas en huid bevond zich misschien nog een dun laagje vlees, maar helemaal zeker was hij daar niet van. Zo mager.
´There´s just no need..´ en toen keek hij weg, met een soort droevige hondenblik. Het paard stond apathisch naast hem.
Toen later in de rechtszaal de eigenaar betoogde dat hij al het mogelijke had gedaan om het beest een goed huis te bieden, te voeden en verzorgen, richtte de camera de lens even op Jim Boller, die dezelfde stoïcijnse blik had als eerder dat paard. Dit was duidelijk niet de eerste keer dat Jim dit meemaakte. En waarschijnlijk ook niet de laatste. Spaarde Jim zijn krachten? Of accepteerde hij de absolutely unnecessaryness van het gebeurde?
Eens zou het tot een explosie komen. Wat in de pers dan wellicht als unnecessary zou worden betiteld, want er was toch recht, en dat loste dit soort dingen toch op?
Het leek desalniettemin louter een kwestie van tijd.
Jim is niet van steen!

Friday, February 13, 2009

Interview

De vrouw werd naakt op een barkruk geïnterviewd. Het was niet eens zo raar, want ze was pornoster. Ze hield de benen decent gekruist, dus het was zelfs nog bijna een kuis interview. Alleen de vragen, die vragen die waren onbeschaamd en nieuwsgierig. Of misschien kun je beter zeggen recht voor z´n raap.
Of ze het ook anaal deed (´Dat bewaar ik voor thuis´), wat haar favoriete ´ding´ was (´twee mannen en ik´) enz. Overal gaf ze giechelig antwoord op, maar waarschijnlijk was het eerlijk en waar wat ze zei.
Het was eigenlijk wel saai, tot ze zei dat ze graag IQ-tests maakte op internet.
Wat was haar score dan zo ongeveer?
165 zei ze lachend. Tja, voegde ze toe, wat moet je ermee he?
Dat was dan toch gek genoeg iets wat ze niet kon bedenken, ondanks de monsterscore.

Friday, February 06, 2009

Klimmen

Ze deed aan klimmen, zowel in het echt als in een klimschuur, waar de rotsen nagebootst werden door een steile muur met kleurige objecten daarop vastgeschroefd, stevig verankerd. Het leek een muur met kinderpotjes, in vrolijke kleuren, op onregelmatige afstand van elkaar. Met grote inspanning bewogen mensen zich langs de muur omhoog. De potjes met vijf vingers vastpakkend (normaal hield je de kinderpotjes natuurlijk liever met zo weinig mogelijk vingers vast, en gooide je´m zo snel mogelijk leeg), en dat niet alleen, ook mentaal werd het ding omsloten -- niet loslaten, je mag niet loslaten was het mantra, want ook al zit je aan een touw en zal je niet te pletter vallen mocht je naar beneden storten, de sport was juist om niet los te laten. Voeten werden zorgvuldig neergezet, en dan ging het met een slakkengang (hoewel een slak waarschijnlijk zelfs sneller ging) omhoog.
Als de potjes eenmaal overwonnen waren was ze gelukkig. Eigenlijk zou je kunnen zeggen dat dit de tweede keer was dat ze het potje probeerde te overmeesteren, een keer als peuter -- het was door zindelijkheidstraining uiteindelijk gelukt. En een keer dus nu.
Na boven te zijn aangekomen kon je je eenvoudig weer naar beneden laten zakken. Of je kon naar beneden klimmen. Dat lag aan je mentale uithoudingsvermogen scheen het.
Maar naar beneden moest je helaas altijd weer.

Friday, January 30, 2009

Zonder helm

Het licht stond op rood. 'Dames gaan voor!' schreeuwde iemand vanaf een scooter, en hij stopte met gierende remmen.
'Maar het is rood!' riep ik hulpeloos terug.
Zijn mond stond een beetje scheef en hij had een petje op. Geen helm. Maar dat hoeft geloof ik ook niet bij een scooter.
Hij gaf gas en zette zijn scooter dwars op de weg, als een hek voor het zebrapad. 'Ik houd het verkeer wel tegen!'
Toen moest ik wel.
Er kwam geen verkeer aan, maar het voelde beter dan een rode loper.

Friday, January 23, 2009

Wonderen in de wereld

De ene:
Eigenzinnig, wil eigenlijk altijd precies dat wat jij op dat moment niet wilt, of wil juist niet wat jij op dat moment wel wilt. Bijnaam ´Stinkybum´, om vanzelfsprekende redenen. Levert geen bijdrage aan het huishouden. Eet met graagte wat je haar voorzet. Laat de algehele hygiëne voor een groot deel aan jou over.
De ander:
Gaat het liefst boven op je werk zitten en is daar dan met geen stok meer vanaf te krijgen. Slaapt 23 uur per dag. Heeft onduidelijke interesses die meestal niet in de lijn liggen van die ander of van jou. Scherpt bij voorkeur de nagels aan kostbare voorwerpen. Qua hygiëne kun je ook van dit type weinig verwachten.

Als je het zo leest vraag je je af waarom je dergelijke huisgenoten zou kiezen.
Nog minder goed voorstelbaar is hoe dergelijke wezens een bestaan enorm kunnen opfleuren. Voor een dergelijk wonder schiet het voorstellingsvermogen eenvoudigweg tekort.

Friday, January 16, 2009

Verkiezingen

Een slogan moet overtuigen. In één krachtige zin moet uitgedrukt worden wat bedoeld wordt, wat duidelijk gemaakt moet worden en aan de wereld gemeld. Omdat het belangrijk is, of dringend of noodzakelijk. De slogan wordt daarom vooral gebruikt in tijden dat de mededelende partij behoefte heeft aan steun en ondersteuners. Omdat er misschien producten gekocht moeten worden of zetels behaald. Of soms gaat het om preventie, er dreigt iets, en daar is de slogan om iedereen te wijzen op GEVAAR!
Een voorwaarde is wel dat een slogan klopt en logisch is. Dus niet: Roken is dodelijk! Steek er daarom nog een op. It just doesn´t make sense. Een zelfmoordsekte zou ´m kunnen hanteren, maar het blijft vreemd.
Logica, daar draait het dus vooral om. Het moet kloppen.

Er zijn grenzen aan Europa
stond met grote letters op de verkiezingsposter.
Steun daarom de Partij voor de Dieren

Maar als er één levend wezen geen benul heeft van grenzen dan is het wel het dier. Geen weet en geen interesse. Dat de logica hier ver te zoeken is ontgaat het dier gelukkig volledig, maar wat voor belang er hier voor het dier wordt behartigd blijft voor de lezer vooralsnog een onoplosbaar raadsel.

Friday, January 09, 2009

Evolutie

O, als we toch eens een vacht konden hebben. Niet alleen maar op een paar plekken op het lichaam -- maar overal, zacht en warm. Een vacht die gestreeld kan worden tot de vonken ervanaf vliegen. Een zachte vacht die meeveert.
Maar mensen hebben geen vacht, mensen hebben huid. Een huid die verkleurt door zon of kou, of leeftijd en heel snel beschadigd raakt. Als bescherming heb je er eigenlijk weinig aan.
Toch heeft de vacht het in de evolutie niet gered. Jammer.

Friday, January 02, 2009

Invalidenparkeerplaats

De drie mannen stonden op het trottoir. Ze hadden alle drie de handen in de zakken, de uitstraling luidde: ´mij kunnen ze niks maken'. Er werd niet veel gezegd, er werd eigenlijk vooral gekeken. Naast hen parkeerde een auto in op een parkeerplaats die bestemd was voor invaliden. Nog steeds zonder iets te zeggen draaiden ze alle drie hun hoofd naar de inparkeerder, onbeweeglijk en met de handen in de zakken staarden ze naar zijn manoeuvres. Er kon van alles gebeuren. In ieder geval broeide er commentaar, het leek onvermijdelijk. En vooral toen de man uit de auto sprong, op een manier die een invalide persoon niet snel voor elkaar zou kunnen krijgen, zou je denken dat de stilte zijn langste tijd nu wel had gehad. Maar kennelijk was hun staren alleen maar gericht geweest op de inparkeerkunst van de automobilist. Of ging hun blik gewoon automatisch naar iets wat bewoog zonder dat het hen ook maar enigszins interesseerde.
Er kwam een vierde man aan, met een scootertje, over de stoep.
´He Arie.´
Daar had je het al.