Friday, May 30, 2008

Theebenen

De mevrouw met de marsepeinen benen is een geregelde verschijning. Op straat, in de winkel. Ze heeft vaak haast, maar in de supermarkt stond ze erg lang te dubben voor het schap met de thee. Ze kwam er niet helemaal uit, maar uiteindelijk lukte het toch, en hoe. Ongeveer 90% van haar boodschappen bestond uit diverse soorten thee.
Aan haar marsepeinen voeten zitten schoenen zonder hak, van het soort dat vooral op comfort schijnt te zijn ontworpen en lekker ruim zit. Wat ze ook doen, knellen in ieder geval niet. Haar kleding is vele maten te groot, kleurloos grijs of beige, het slobbert om haar magere lichaam en de rok klokt wijdvallend over de marsepeinen knieƫn heen. Haar peper-en-zoutkleurige haar hangt vormeloos langs haar bleke gezicht.
En de thee? De thee, die drinkt ze heel erg slap.

Friday, May 23, 2008

Een mederker in een benendenhuis

Op intranet werd ze beschreven als een mederker.
Terwijl je van een medewerker kan verwachten dat hij of zij elke ochtend om 9 uur achter het bureau zit, een werkdag arbeidend doorbrengt, zich nuttig maakt met administratieve werkzaamheden en zich in ieder geval collegiaal opstelt, mag een mederker best wel eens te laat komen. Een mederker staat lang niet zo makkelijk op, heeft meestal te kampen met diverse fysieke ongemakken en wordt ook regelmatig gehinderd door een lekke band terwijl hij of zij ook meestal niet meer helemaal precies weet hoe laat ie ook alweer moest beginnen elke dag. Een mederker kan je zoiets niet kwalijk nemen omdat ie er niets aan kan doen, hij of zij is slechts mederker en meer niet.
Dat was nog tot daaraantoe.
Maar toen kwam de offerte voor de verbouwing van haar huis binnen. Het ging om het buitenom schilderen en het afbikken en opnieuw voegen van de muren. Dat was waar ze om gevraagd had, een schatting van de kosten, en die kreeg ze -- alleen stond er op de offerte dat ze in een benendenhuis woonde.
Dat was de druppel.
Ze was een mederker in een benendenhuis.
Probeer je dan nog maar eens voor te stellen dat je in een echte wereld leeft.

Friday, May 16, 2008

Tanden op elkaar

De tandarts van tegenwoordig adviseert de dagelijkse zuurmomenten te verminderen en niet meer de kiezen op elkaar te zetten, althans, niet meer dan vier minuten per dag. Vooral dat laatste -- hoe onderzoek je dat eigenlijk? Maar er was werkelijk onderzoek naar gedaan en de conclusie luidde dat vier minuten per dag het maximum was. Meer absoluut niet vanwege zeer nadelig voor de kiezen.
Bewaar de zuurmomenten, spaar ze op en eet vooral vloeibaar voedsel van een niet te hoge zuurtegraad. Knarsetanden is uit den boze.
Kwaad zijn mag nog wel, maar laat tanden en kiezen erbuiten.

Friday, May 09, 2008

Overtuigingskracht

Als het lichaam begint te ontluiken is bloot soms heel beladen. Niet altijd, en niet bij iedereen, maar een aantal decennia geleden was dat vaak wel het geval.
Maar een ontluikend lichaam komt nooit alleen, ook geestelijk is er dan heel wat aan het groeien. Haat, liefde, hypocrisie, inzicht.

Toen ze mij advies vroeg over de vakantie dacht ik lang en goed na. Wikte en woog en antwoordde uiteindelijk in lijn met mijn gegroeide bewustzijn van wat en hoe en waarom van de wereld.
"Als je eenmaal op een naturistencamping bent heb je het binnen een paar uur helemaal niet meer in de gaten dat je geen kleren aanhebt," zei ik zelfverzekerd.
We hadden dezelfde leeftijd, en hoewel ik me zelf niet eens in badpak over een camping zou durven bewegen wegens te veel bloot, adviseerde ik losjes dat het toch niet zo'n punt was.
Ga lekker mee met die familie, het is echt heel gewoon.
Overigens klopte het wel, want ze was na die vakantie bekeerd.
Ikzelf dacht er nog heel lang heel anders over.

Friday, May 02, 2008

De beeldende kracht van een onderbroek

"Dat zeg ik!" zei ze telkens. En daarom noemde ik haar Gamma. Een onbegrijpelijke naam als je de reclame op tv nooit hebt gezien, want ze had twee linkerhanden. Maar bijnamen die je niet meteen kunt duiden zijn vaak de beste.
Zo was er ook ooit iemand die door bepaalde mensen in zijn kring SO werd genoemd. Zonder uitleg is dat onbegrijpelijk. Het was short voor Smerige Onderbroek -- en zo werd de veganist (ook dat was ie) genoemd omdat ie er altijd een beetje smoezelig uitzag.
Gek, dat het meteen veel leuker wordt als dat smoezelige dan doorgetrokken wordt naar het ondergoed en dat het dan ook onmiddelijk veel beeldender is. Zodra je het woord smerige onderbroek hoort zie je het niet alleen meteen voor je maar ruik je het ook al bijna. Geen enkel ander kledingstuk heeft in combinatie met smerig zo'n enorme beeldende kracht.
Stel, hij zou ST genoemd zijn -- Smerige Trui, want een dergelijk kledingstuk droeg ie regelmatig -- , dan levert dat toch een heel andere associatie op.
Van ST zou ik met gerust hart zijn fiets lenen, maar daar zou ik bij SO niet aan moeten denken.