Friday, July 25, 2008

Niets om tegen op te zien

Ze mocht weer naar dokter Mura. Er was opnieuw een adertje gesprongen op het netvlies. Niet iets om blij mee te zijn, ze zag allemaal balken en stofjes zweven, maar nu, nu mocht ze weer naar dokter Mura.
Opgewonden zaten we in de metro. Dokter Mura. De lange donkere Italiaan uit een klein dorp, misschien wel ergens in de Dolomieten, met kortgeschoren haar en een metalen brilletje. Een olijfkleurige huid, lang en rijzig, hoe kon je bang zijn voor dokter Mura. Hoe kon je niet enorm BLIJ zijn als je weer naar dokter Mura mocht!
We wachtten en daar was Mura, hoog torende hij boven ons uit op zijn witte Zweedse klompen en het leek wel of hij een operatie-outfit aanhad, een blauw ensemble, vormeloos, behalve als dokter Mura het aanhad. We liepen mee de onderzoekskamer in.
'Bent u nog zenuwachtig?' vroeg dokter Mura (dat hij dat nog wist van de vorige keer!) en hij bekeek haar ogen. Alles leek in orde, of kwam dat door zijn geruststellende uitstraling?
We waren nog enkele vragen verwijderd van een afscheid, maar het kwam er onherroepelijk aan.
Ze schudden elkaar de hand. Over 6 weken mocht ze weer terugkomen.
Niets om tegen op te zien.

Friday, July 18, 2008

Vermomd compliment

Al zoenend trof ik mezelf aan in de donkere huiskamer van een huis waar iedereen al lang naar bed was maar ook zo weer wakker kon worden. Het was dan ook al zo'n 100 jaar geleden, vandaar dat we toen nog ons toevlucht zochten in dichtbevolkte gezinshuizen en op plekken waar elk moment iemand binnen kon komen. Maar dat maakte het ook vast veel spannender.
Er was wel wat licht en hij keek me aan.
'Zonder bril zie je er eigenlijk best leuk uit,' zei hij.
Ik mag hopen dat ik niet dankbaar was. Maar ik weet niet zeker meer of dat wel het geval was. Ik weet niet wat er verder gebeurde maar ik vrees dat ik het waarschijnlijk als een compliment beschouwde.
En erger nog, zo was het waarschijnlijk ook bedoeld.

Friday, July 11, 2008

Ontsnapt

Ik zag hem al van ver, dezelfde accordeonist die een paar jaar geleden op straat had zien spelen. Ik had hem toen chocola aangeboden, in plaats van geld en daarvoor schaamde ik me nog steeds diep. Hij was ingespannen aan het spelen en ik dacht onopvallend achter hem langs te kunnen lopen.
Plotseling keek hij op, trok wit weg, ontstak in woede en wierp zijn accordeon van zich af. Ik zette het op een lopen, ik hoorde voetstappen achter me, hij zat me op de hielen... Hij was in de jaren dat ik hem niet gezien had behoorlijk afgevallen had ik in de snelheid gezien. Maar wat wil je ook, als je de chocola afzweert.
Hijgend sloeg ik de hoek om, trillend wachtte ik tot ik 'm voorbij zou zien komen.
Het bleef rustig. Voorzichtig keek ik om de hoek, in de verte zat de accordeonist nog op hetzelfde krukje ingespannen te spelen. Toen het lied afgelopen was klonk er een klaterend applaus op, hij lachte, boog en ging rond met zijn pet.

Ik wiste het zweet van mijn voorhoofd. Hij haalde heel veel op volgens mij. En ik vervolgde mijn tocht door de stad.

Friday, July 04, 2008

Werk

"Hij mag in z'n handen knijpen met zo'n baan," zei zijn vriendin een keer trots.
Nee, hij was geen astronaut, en ook niet werkzaam in de creatieve sector. Hij was geen onderwijzer die door zijn kinderen op handen gedragen werd en ook geen hovenier die zich bezighield met tuinaanleg. Hij was geen roadie of manager van een wereldberoemde band.
Hij werkte bij een sportzaak op de tentenafdeling, waar tenten en allerlei kampeerattributen verkocht werden. Je kon er ook een tentstok op maat laten maken, of heel speciaal touw halen of een dopje voor boven op de tentstok zodat de regen niet door de tent naar binnen zou druppelen. Of zo'n blikje gas om op de camping mee te koken. Afwisselend werk.

De reden dat me een moedeloos gevoel beving was dat het niet ging om de functie maar om het feit dat haar vriend eigenlijk afgekeurd was maar toch die baan had gekregen. Hij moest maar blij zijn met werk, in plaats van wat ik dacht dat logisch was -- dat het werk blij moest zijn met hem.

Dus zei ik maar ter compensatie: "Ze hebben vast een hele goeie aan hem."