Modus Operando

Het was ontroerend. Hij wilde zeggen ´manier van doen´, of ´handelswijze´, of zoiets. Maar dat zei hij niet rechttoe rechtaan, ik weet niet waarom. Misschien omdat hij lid was van de greatest rock´n roll band op aarde, hij was stoer, hij was niet gewoon, hij was anders. Hij wilde een decadent leven waarin ´s ochtends geen koffie werd gedronken maar een joint gerookt. En als er dan wel koffie werd gedronken dan zat daar in ieder geval een grote scheut van het een of ander in. Sowieso was ´s ochtends opstaan een totaal achterhaald gegeven trouwens, je ging maar beter helemaal niet naar bed. Dan hoefde je ook niet op te staan, scheelde ook weer een burgerlijkheidje.
En in zo´n sfeer ga je niet zeggen ´Dat was onze manier van doen´, of ´zo deden we dat dus´. Nee, dan neem je je toevlucht tot een iets verhevener manier van zeggen. Dan zeg je het bijvoorbeeld in een andere taal, of met andere woorden. Zoals je ook zegt Alea iacta est als er iets onomkeerbaars is gebeurd, dat klinkt zoveel dreigender.
De rockster nam zijn toevlucht dus tot latijn. Want de Romeinen, DIE waren pas decadent, ze hadden het uitgevonden om het zo maar te zeggen. En om dus aan te geven dat hij niet van de straat was zei hij: ´That was our modus operando in those days.´
Dat operando klonk als euperendeu. Lijzig sprak hij het woord uit, That was our modus euperandeu.
Het klonk als operette als je het eigenlijk over opera hebt.
Het was in ieder geval een hele andere modus operandi dan van de gewonen mensch, dat is zeker.