Ik gaf snel mijn adres, ik wilde ervanaf en dat was zonder het geven van dat adres niet gelukt. Toen stapte ik in de dubbeldekker die net bij de halte op Charing Cross Road stopte, en zwaaide opgelucht tot ie uit zicht was verdwenen.
Twee weken later stond ie voor de deur. Eerder dan het probleem op te lossen had ik het gecreëerd met het geven van mijn adres.
Hij had een grote koffer schoenen mee, want hij was schoenverkoper op Barbados en kennelijk een fanaat. Hij verbleekte bij het zien van mijn collectie. Naast de dagelijkse stappers bezat ik een paar badslippers, wat versleten bij de hielen maar naar mijn idee nog prima draagbaar.
Hij vroeg mijn maat. "I'm gonna fix you some shoes girl."
Toen merkte ik dat je eigenlijk nooit te veel schoenen kunt hebben. De keuze was een stuk groter, verder veranderde er niet zo veel.
Hij was gelukkig weer snel opgehoepeld.
He got the blues from a girl with no shoes.
