We zijn lui. We vinden het lekker om als een zeehond een beetje te liggen doezelen op de zandplaat las ik in de krant.
De volgende ochtend werd ik wakker met zand in mijn haar. Ik geeuwde en liet een schorre blaf horen. Ik poetste zorgvuldig mijn snorharen en draaide me nog eens om. Er lag een uitgedroogde kwal bij mijn vinnen en een zeesterretje was iets te ver de zandplaat opgespoeld om vanzelf weer in de zee teruggespoeld te worden. Ik zou wel een visje lusten, maar eerst nog wat doezelen op de plaat.
Ik sloot mijn ogen weer.
Een enorm lawaai klonk boven het geruis van de zee uit.
De wekker ging af.
