Het was te veel, te mooi. Het frisse groene gras, de vogels, de bomen met hun lange schaduw, de lage zon, windstil. Om de zwaarte eraf te halen, de verantwoording voor het bevatten van al die schoonheid niet zo te voelen drukken, lag er gelukkig een plastic zwaan in de sloot voor het huisje. En in de tuin stond een vrolijke tuinkabouter met een bloempot in z´n armen waarin een geranium stond.
Zo had die overweldigende natuur meteen weer een doel en was het bevatten gelukkig niet meer nodig.
