Ragazzo pericoloso

Het dikke jongetje dat op een terras aan tafel zat, jaren geleden in Italië, als een soort dik prinsje omringd door zijn familie, spookt nog wel eens door mijn hoofd. Hij lachte de hele tijd gevaarlijk, beetje gemeen ook, zijn mond met scherpe kleine tandjes open. De ouders en anderen om hem heen leken het allemaal wel amusant te vinden maar het was wel duidelijk dat hier een kleine tiran zat. Met glimmende ogen hield hij alles in de gaten, stiekem prikte hij de hond met z'n vork. Die begon te janken en kreeg een schop -- de ogen van het jongetje lichtten op. Hij vroeg een toetje aan drie verschillende mensen en kreeg dus drie keer opnieuw. En alles ging op. Af en toe schetterde z'n schelle stemmetje, ik kon niet verstaan wat ie zei maar het klonk niet aardig.
Toen we weggingen zat hij er nog. Triomfantelijk om zich heen kijkend.
Dit was een heel eng jongetje.

Blog

De bedoeling is als volgt:
vanuit het niets beland je ergens. Je weet niet waar. Het waarom is ook niet helemaal duidelijk. Vaag lijk je iets te begrijpen maar dan ben je toch weer op het verkeerde been gezet. Dan begint het langzaam te dagen -- of niet! Uiteindelijk bereik je een staat van Het zal wel, Aardig, Ik snap 'm of Ik vind het niets. Of misschien wel AHA!
Het mag niet te duidelijk zijn.
Als het maar wel iets zegt.

Een vrouw zonder insecten

Er was eens een prins die op zoek ging naar een vrouw. Bij zijn zoektocht werd hij geassisteerd door een paranormaal begaafde assistent die slechte gedachten kon zien. Die gedachten materialiseerden zich als insecten boven het hoofd van de kandidate. Dus als iemand slechte gedachten had, zag hij een horde bijen, wespen, horzels enz.
Elke vrouw bij wie hij insecten ziet zweven wordt afgewezen. Want slechte gedachten, die zijn ongewenst voor een prinsgemalin. Op een gegeven moment lijkt de juiste echtgenote gevonden. Een meisje dat hemels lacht en bij wie geen insect te bekennen is. De assistent gelooft het zelf bijna niet. Hij snuft en snuift, loopt om haar heen, maar niets! De ideale echtgenote. De prins reist vanuit de verre uithoek waar ze haar gevonden hebben met haar terug naar huis, om haar te huwen. Al snel ontdekt hij dat zij niet alleen geen sléchte gedachten heeft, ze heeft eigenlijk helemáál geen gedachten. Ze staart dromerig voor zich uit, antwoordt ja of nee op vragen, of zegt helemaal niets. De assistent zit tevreden naast haar in de koets maar de prins wordt bevangen door een gevoel van onbehagen. Ergens onderweg stoppen ze. De prins gaat, voor de broodnodige afleiding, een wandelingetje maken. Hij loopt langs een slootje en komt plots bij een hutje. Voor het hutje zit een vrouw in armoedige kleren aardappelen te schillen. Ze kijkt op als ze de prins aan hoort komen. Een onderzoekende blik, alerte ogen.
"Dag" zegt ze, en houdt op met het schillen van de aardappelen.
De prins kijkt naar de aardappelmand op haar schoot en zegt een beetje treurig tegen haar "waarom is een bloem mooier dan een mand met aardappelschillen?"
De vrouw kijkt hem aan en zegt na enige tijd: "maar ís een bloem wel mooier dan een mand met aardappelschillen?" De prins kijkt naar haar, naar de mand, en plotseling vindt hij de mand met schillen het allermooiste wat hij ooit heeft gezien. Hij kijkt de vrouw aan, pakt haar hand en neemt haar mee naar de koets. De assistent ontsteekt in grote woede. Horzels ziet hij, zwermen bijen en hommels. Maar het deert de prins niet.
Het meisje zonder insecten laat hij terugbrengen naar de plek waar ze vandaan komt. Ze lacht een beetje en zwaait lief als de koets wegrijdt.
En de prins leefde nog lang en gelukkig.

Die stand der Dinge

Ga naar een website voor technische snufjes of apparaten. Bekijk de bezoekersreacties. Negenennegentig van de honderd reacties zijn afkomstig van mannen. Die het allemaal beter weten en iets ontdekt hebben aan een apparaat waar nog NIEMAND ooit aan heeft gedacht en dat met enorme gretigheid ventileren. Veel tekst. Veel technische kennis.
En daarna ga je naar een site van bijvoorbeeld een damesblad, naar een forum of lezersreactiepagina. Alwaar louter reacties staan van vrouwen. Die hebben het over hun kinderen, over hun problemen, de maatschappij, wat vriendschappen voor ze betekenen, en over zichzelf.
Daarna zucht je diep en denk je Ooit moet het goed komen.

Geen fantasie

Mijn hond
Eerst had ik een hond.
En toen ging ie dood.

"Maar wat was dat voor een hond?" fluisterde de meester.
"Een zwarte."
"En was ie lief?"
Ze knikte.
"Speelde je veel met hem?"
Ze knikte weer.
"Hoe heettenie?"
"Blackie."
"Probeer maar op te schrijven" zei de meester en liep weer naar zijn plek voor in de klas.
Marieke pakte haar pen op.
Na een minuut was ze weer klaar. De hele klas was nog bezig.

Eerst had ik een hond.
Toen ging ie dood.
En toen ging de meester er allemaal vragen over stellen.

Ginger Rogers

Hij boog zich moeizaam voorover om de boeken op de onderste plank te bekijken. Zijn gezicht liep rood aan. De boeken stonden kriskras door elkaar.
"Do you have books on Ginger Rogers?" vroeg ie. Of eigenlijk sprak ie het anders uit: "Do you have books on Ginger Wogers?" De jongen bij de kassa keek even op uit wat ie aan het lezen was. "Well, if they aren't there we haven´t got them." De klant had een dikke bril en een stok. Toen hij wegliep zag ik dat ie sleepte met zijn been. Prothese. Vandaar het moeizame bukken -- hij kon z'n been niet buigen.
Geen boeken over Ginger Rogers. Wel over Fred Astaire, maar die had ie allemaal al.

Beginzin

The sun provides the earth with a continuous flow of radiant energy.

Je zou zeggen, het begin van een gedicht. Over de schoonheid van de aarde, een ode aan het leven. Maar dat is niet het geval. Het is de eerste zin van een proefschrift getiteld:

exciton coupling, energy transfer and photochemical conversion in purple photosynthetic bacteria.

Van dat proefschrift begreep ik, afgezien van die eerste zin, helemaal niets. Maar na zo'n zin vond ik dat eigenlijk niet zo erg meer.
Ik was allang tevreden.