Niet de minste

Een diehard kwam aan de telefoon, er werd hem om een advies gevraagd. Wat had hij te melden aan al die festivalgangers die voor de eerste keer zouden gaan?
´Als ik de meeste was,´ zei hij. ´Als ik de meeste was zou ik extra schoenen meenemen.´

Rode schoenen

De zon scheen. Op het terras zaten al een paar mensen, twee dames met twee glaasjes witte wijn. Er was iets, de dames keken ons belangstellend aan, en ineens zag ik dat de dame met zonnebril leek op iemand die ik kende. Een familielid. Mijn zus. Ik keek nog een keer. Ze kon het niet zijn want de zus was fysiek in een ander land.
We zetten ons aan een tafeltje naast de dames. Om te verklaren waarom ik zo keek vertelde ik haar dat ze op mijn zus leek.
'Maar ik lijk toch niet op jou?' vroeg ze verschrikt.
Ik stelde haar gerust, hoewel ik het niet eens met zekerheid kon zeggen. Maar ik vind het onnodig mensen de stuipen op het lijf te jagen.
'We keken eigenlijk naar die mooie rode schoentjes van haar,' zei ze toen. En ze wees naar mijn compagnon.
Ik knikte begrijpend.

Tongschraper

De tongschraper lag op tafel. Eén keer gebruikt, en toen vergeten. Of nouja, vergeten, aan de kant geschoven. Niet meer in trek. Geen animo.
´Gum´ stond op het stuk waar je het ding mee vasthoudt. Voor de argeloze kijker kan het ook heel goed een rugkrabber zijn. Of een schoonmaakborsteltje voor hardnekkig vuil.
Overigens is ie niet zomaar aan de kant geschoven. Het hoofd sloeg weer op hol. Ik zag de dikke plakken koffieaanslag met restje van de net opgegeten boterham met hagelslag al voor me, die zich dagelijks zouden verzamelen op de tong bij geregeld gebruik van het ding. Wachtend op de schraper. Ik was zo bang de de tong zou verslonzen als ie doorkreeg dat ie zichzelf niet meer schoon hoefde te houden.
En een luie tong, daar heeft niemand wat aan.
Die tongschraper lijkt me een heel ongezond ding.

Opwekkende gedachtes

Ik was iets kwijt. Of eigenlijk twee dingen. Het ene vond ik terug. Toen was ik ineens vergeten wat ik ook nog weer meer kwijt was. Je kunt zeggen: als je het dan toch niet meer wist dan ben je het ook niet meer kwijt. Maar eerlijk gezegd vond ik het juist dubbel kwijt.
En als ik het weer vind, weet ik waarschijnlijk ook niet dat ik vind wat ik vergeten was dat ik kwijt was.
Het ziet er naar uit dat dit niet meer goed kan komen. Alleen als ik vergeet wat ik vergeten was, zie ik enig perspectief. Maar dat is vrees ik te veel gevraagd van mijn geheugen.
Wat op zich natuurlijk juist wel weer een opwekkende gedachte is.

Teef

Ze mompelde het een beetje voor zich uit in het niets, maar het was wel voor mij bedoeld. Ik reed met de fiets door rood en zij was net een zebrapad overgestoken, met groen licht. Ze liep allang op de stoep toen ik het vergrijp pleegde. Ik had in principe moeten stoppen, maar voor wat? Er kwam niets aan. Eén iemand (die vrouw dus) was al overgestoken en liep veilig op het voetpad, dat was alles. Dus dacht ik de vaart die ik had te benutten en maar door te rijden, het leek me een te permitteren overtreding op een overzichtelijke oversteekplaats.
Maar de vrouw zag toch nog, ze keek om, dat ik door rood reed en fluisterde half tegen mij, half tegen de stoep, ´teef´.
Ik keek nog even verbaasd om, het kon tegen niemand anders dan tegen mij gericht zijn.
Teef, wat een vreemd scheldwoord eigenlijk. Want het was hier neem ik aan als scheldwoord gebruikt. Een teef is een vrouwtjeshond, en wat is er mis met een vrouwtjeshond? En als je er dan voor kiest om iets met betrekking tot een hond een scheldwoord te maken waarom dan niet reu? Wat maakt een teef als scheldwoord beter passend dan een reu?
Het woord varken begrijp ik, dat is een log beest dat meestal vol modder zit omdat ie zich er graag in wentelt, dus hij ziet er altijd een beetje vies en dik uit. Een koe begrijp ik al minder, ook een veelgebruikt scheldwoord, want een koe is op het eerste gezicht toch niet een lelijk dier. Ik weet niet of een koe dom is, maar ze is in ieder geval heel erg nuttig -- want produceert melk, vlees en een huid die voor allerlei dingen gebruikt kan worden.
Maar teef. Vreemd toch.
En zo werd deze teef-affaire overschaduwd door de overpeinzing over het feit dat iemand zich stoorde aan iets waar ze totaal geen last van had, zodat ik er gelukkig ook geen last van had.

Als de kippen

Hij moet toch enig besef hebben van het feit dat ie iets fout doet. Want hij krabt alleen maar aan de stoel als je niet in de kamer bent. Je hoort het vanuit de keuken, alsof er een elastiekje keihard op hard plastic knalt, en je schreeuwt ´Ophouden nu! Mag niet! Stout!´ Maar dan is het kwaad al geschied en zijn er weer nieuwe halen verschenen op het niet meer zo heel verse leer. Natuurlijk loopt het beest keihard weg als je eraan komt, maar misschien komt dat ook door het geluid dat je produceert, gecombineerd met de haastige stappen naar het bedreigde meubel.
En de volgende keer doet ie het weer.
Eigenlijk ben jij net zo hardleers als die kat. Want je laat hem telkens weer toe op de plaats delict met de gedachte: hij zal het nu wel niet meer doen. Maar zodra hij de stoel ziet denkt hij: Ha, lekker, daar gaan we weer. Hoewel het woord lekker niet in zijn kop op zal komen, of weer. Hij ziet glad oppervlak en voelt zijn nagels. Hij zal trouwens ook niet glad oppervlak denken. Misschien denkt hij wel helemaal niets.
Toch kan een kat dingen onthouden, want hij vergeet ook niet wanneer hij voer krijgt. En al is ie een kat, daar is ie altijd als de kippen bij.

Win-winsituatie

IK BEN EEN WINNAAR luidde de kop boven het artikel.
Meteen dacht ik aan al die arme verliezers. Een ander zou misschien denken aan kracht, aan welverdiend, aan je best doen, slim zijn en hard werken, maar ik dacht aan de verliezers, die om wat voor reden dan ook geen winnaars waren geworden, en dat werd hun nu door de winnaar nog even ingepeperd.
´Iedereen kan een winnaar zijn,´ zou ze vast zeggen als haar ernaar gevraagd werd. ´Ik ben er een, en jij misschien ook wel, iedereen -- als ie maar wil!´
Maar als iedereen een winnaar is, kan iedereen net zo goed een verliezer zijn. Het hele begrip winnaar bestaat alleen maar omdat er ook verliezers bestaan.
Dus wat moeten we met die verliezers?
Een cadeautje van de winnaars misschien. Heel erg welverdiend!