De man van de dierenwinkel liep me achterna met een bonnetje van een maand geleden. Toen had ik met pin afgerekend, maar er was kennelijk iets met het apparaat of met mijn pas -- de betaling was niet doorgekomen. En dus stond ik bij 'm in het krijt.
Op het bonnetje stond met bibberige letters: Mevrouw Bril.
Ik begreep het wel, maar tot dat moment had ik me nooit mevrouw Bril gevoeld. Ik voelde me altijd een mens van vlees en bloed met gedachten en natuurlijk een uiterlijk, maar dat gereduceerd te zien tot mevrouw Bril deed me wel realiseren dat juist het element dat ik zelf al helemaal niet meer opmerk, er bij de buitenstaander meteen uitspringt.
En kennelijk was Mevrouw Bril een omschrijving die op niemand anders van toepassing was dan op mij. Tussen al die andere klanten-brildragers sprong deze mevrouw Bril eruit, wist elke medewerker meteen als ze binnen zou komen: "Ha, daar is die mevrouw Bril van dat niet-betaalde bonnetje."
Ik vroeg me alleen wel af hoe de omschrijving geweest zou zijn als ik geen bril had gehad.
