Dat het een aflopende zaak was -- het klinkt wat cru, maar het was wel zo. Want zo heet het toch als iemand ziek is en niet meer beter zal worden.
Het bed stond al beneden in de kamer want de trap was onneembaar geworden. Ze lag er de hele dag in en toch was ze nog steeds doodmoe.
Haar man kwam binnen met de koffie. Hij zette het op de tafel, met het melkkannetje. Ze richtte zich op, een geestachtige verschijning, met haar laatste krachten leek het.
`Klaas, even een onderzettertje onder het kannetje.´
Toen zeeg ze uitgeput weer neer in de kussens.
Anders krijg je zo'n lelijke kring op tafel.
