We hadden geen kaartje gekregen bij de kassa, iedereen ging de zaal in met een geïmproviseerd toegangsbewijs: een half A-viertje, een soort flyer, met daarop geschreven voor hoeveel personen dit toegangsbewijs gold, de naam van de film, en de handtekening van de caissière. Allemaal handwerk, geen volautomatische kassasystemen dit keer.
Toen de zaal al halfvol was kwam er iemand de kaartjes controleren van iedereen die de zaal al was binnengegaan. ´Zo´n joekel raak je gelukkig niet snel kwijt,´ zei een man die in de rij achter me zat. Ik moest er wel om lachen.
Buiten dat dat ´joekel´ bijzonder goed gekozen was voor het type kaartje dat we gekregen hadden, was het ook zo´n ontzettend aardig compliment aan het improvisatievermogen. Fijn dat de kassa het niet doet vanavond, dan kan ik in ieder geval dat klotekaartje niet kwijtraken.
