Spinaziehok

Voor mijn verjaardag kreeg ik drie paarden, enorme beesten. Ze stonden rustig voor me, ik reikte net tot de bovenkant van hun rug, hun grote sterke benen hielden op bij mijn schouder. Mooie sterke dieren met een gladde bruine vacht. Ik wist helemaal niets van paarden. En waar moest ik ze trouwens laten?
"Doe maar in het spinaziehok," zei mijn moeder.

Dromen zijn soms makkelijk uit te leggen. Die paarden, daar viel veel aan te duiden maar waar stond in vredesnaam dat spinaziehok voor?

Fruitcake

"Noem me toch gewoon Dini, net als toen."
Maar dat was al twee jaar geleden, en hij had niet gedacht dat ze dat nog zou weten. Op een zekere leeftijd, in een beschermde woonsituatie.
Ze wilde altijd iets mee geven. Een stuk chocola of wat snoep. Maar hij was na jaren weer eens naar de tandarts geweest en sloeg het aanbod af.
"Eet je wel eens fruit?"
Niet zo vaak, ook al wist hij dan dat het heel gezond voor 'm zou zijn.
Een appel of een peer, een banaan.
"Een stukje fruit dan."
Raakte ze toch nog wat aan 'm kwijt.
Met een tomaat in de hand verliet ie het huis.
Maar op zich wel lekker fris, een tomaat.

Nationale stripdagen

Men is vroeg opgestaan om maar niets te missen en men had er bovendien ZIN in. Men is voornamelijk man. Men kijkt niet naar de mensen om zich heen maar louter naar wat ze verkopen of tekenen. Men voelt zich op z'n gemak want men is onder ons. Hoe men eruit ziet maakt niet uit. Gewoon netjes is voldoende. Men neemt de bakken allemaal door op zoek naar verborgen pareltjes en aan het eind van de middag gaat men huiswaarts met de vergaarde schatten. Lezen en plaatjes kijken. En daarna wordt alles opgeborgen in kasten waar in ieder geval de kinderen niet bij kunnen, en waar de stof niet kan komen.
En volgend jaar, dan is men zeker weer van de partij!

Voer

Het leek een dropje en ik stopte het snel in mijn mond. Maar het was een verdwaald kattenbrokje. Koppig bleef ik me verbeelden dat het een snoepje was en zoog erop tot het korrelig uit elkaar viel op mijn tong.
Ik geeuwde en rolde me op in een hoek van de bank alwaar ik spinnend in slaap viel.

Schoenen

Ik gaf snel mijn adres, ik wilde ervanaf en dat was zonder het geven van dat adres niet gelukt. Toen stapte ik in de dubbeldekker die net bij de halte op Charing Cross Road stopte, en zwaaide opgelucht tot ie uit zicht was verdwenen.
Twee weken later stond ie voor de deur. Eerder dan het probleem op te lossen had ik het gecreëerd met het geven van mijn adres.
Hij had een grote koffer schoenen mee, want hij was schoenverkoper op Barbados en kennelijk een fanaat. Hij verbleekte bij het zien van mijn collectie. Naast de dagelijkse stappers bezat ik een paar badslippers, wat versleten bij de hielen maar naar mijn idee nog prima draagbaar.
Hij vroeg mijn maat. "I'm gonna fix you some shoes girl."
Toen merkte ik dat je eigenlijk nooit te veel schoenen kunt hebben. De keuze was een stuk groter, verder veranderde er niet zo veel.
Hij was gelukkig weer snel opgehoepeld.
He got the blues from a girl with no shoes.

Portugal

Dat het land in het verleden grote ontdekkingsreizigers heeft gekend is nog steeds te zien aan het rijgedrag van z'n bewoners. Ze kunnen niet ACHTER een auto blijven rijden, er moet ingehaald worden -- of het nou kan of niet.
Eerst wordt er gebumperkleefd, dan volgt er een soort lancering -- als een steentje weggeschoten door een katapult.
Het heeft niets met snelheid te maken. Het heeft waarschijnlijk meer te maken met het idee dat er altijd eindeloze horizonten zijn, voor die slak die voor je rijdt, die ontdekt en veroverd moeten worden. Nieuwsgierigheid en gretigheid naar wat verder ligt.
En dat is het gekke, eenmaal aangekomen bij die horizont kan daar wel weer eindeloos gezeten worden. Dan hoeft er niets meer. Laat staan dat er iets ingehaald moet worden.

Andere standaard

Je hebt alles wat je nodig hebt, en toch blijf je kopen. Je huis raakt vol, de kleerkast puilt uit, het geld raakt op.
Doe zoals dat stel in Haight street, San Francisco, dat aan het shoppen was voor overbodige dingen.
Zei de vrouw terwijl ze een rokje voor zich hield: "Does it look cute on me?"
Zei de man: "Not irresistably cute."
Ze kocht het niet.
Slechts irresistably cute things were things to be bought. En aan die standaard voldeed maar heel weinig.