Beauty is in the ei of the beholder

"Ga daar maar even staan, tussen die bomen."
De schrijver ging een beetje onhandig tussen de bomen staan.
"Zo?"
Hij keek serieus de camera in. De fotograaf nam een paar foto's.
"Misschien nog daar bij de muur een paar. Weet je, je hebt een heel gewoon hoofd en er moet op de foto iets bij dat het een beetje spannend maakt."
De schrijver knikte verlegen met zijn hele gewone hoofd.
"Zo?"
Hij stond tegen de muur en keek weer in de lens.
Peinzend keek de fotograaf naar het beeld.
"Iets meer bij die klimop. Je hebt een kleine romp, dat kan mooi aangevuld worden door die klimplant."
Hij schoof iets op en keek even naar de grond.
"Beter niet naar de grond want dan zie je meteen die kale plek op je kruin. Kijk maar naar rechts, en profile zie je er wat spannender uit."
En toen was het genoeg.
"Ik schrijf boeken!" schreeuwde de schrijver woedend.
"En dat kan heel goed met een kale plek en een saaie kop. Je bekijkt het maar!"
Hij rende weg.
Bij het interview werd een pasfoto geplaatst die ooit op het station van Zandvoort genomen was. De schrijver had het hoofd iets gebogen en keek een beetje schuin omhoog de camera in. De kale plek op zijn kruin was zichtbaar en zijn eivormige hoofd paste net op de foto.
Zo'n perfect ei als hoofd zag je zelden.
Eigenlijk een heel bijzonder hoofd.