Laatste week niet veel geschreven.
Dat komt zo: begin van het jaar zat ik 's ochtends vroeg in de trein. Twee januari, vroeg in het openbaar vervoer, dan is het rustig. Maar op een klein stationnetje vlakbij Utrecht stapte een oudere dame in. Beetje schichtig. Ze schoot de coupé in en ging achter mij zitten. Had ik dat nou goed gezien? Ja. Ik had het goed gezien. Het was koninging Beatrix. Zonder lijfwacht. Zonder hoogwaardigheidsbekleders. Alleen. Hoewel ik het zeker wist vroeg ik het toch nog een keer.
"U bent toch de koningin?"
Geïrriteerd keek ze me aan.
"Jazeker."
Dat ik haar herkende ergerde haar.
"Iedereen zegt altijd dat ik er in het echt heel anders uitzie dan op de televisie of op foto's."
Dus had ze gedacht -- ik waag het erop. Ik glip er tussenuit. De kerstdagen, en ook de oudjaarsviering, waren zo stomvervelend geweest. Ze moest even weg van alles.
"Maar iedereen zal u herkennen!" zei ik verbaasd.
"En ik heb nog wel speciaal mijn haar vanochtend niet gekamd en de platste schoenen aangedaan die ik heb, zodat ik nog kleiner ben dan normaal."
Het hielp allemaal niets natuurlijk. Maar een koningin staat soms wat buiten de werkelijkheid, die begrijpt dat soort dingen niet.
Ze keek me aan en ik zag dat ze een idee kreeg.
Of ze mijn bril mocht lenen. En mijn jas. Dan kreeg ik de hare. En als ze die pet die ik ophad dan ook nog op mocht dan zou het toch moeten lukken. Ze had het vroeger ook eens gedaan, in Amsterdam met Majoor Bosshardt. Snel wisselden we kledij uit. Ik kreeg haar vilten jas. En hoewel ik zonder bril niets kan zien leverde ik 'm toch in voor het plezier van de majesteit.
Hoe ze eruit zag met bril, pet en mijn jas -- geen idee. Maar ben je op 2 januari in de buurt van Utrecht een kleine dame tegengekomen met een lange grijsgroene jas, een zwarte pet en een vlinderbril -- dan moet zij dat geweest zijn.
Bij het eerstvolgende station heb ik de koninklijke chauffeur gebeld. Dat mocht van haar. Die bracht me waar ik maar wilde. De vilten jas mocht ik houden. Mijn eigen jas kreeg ik gister terug. Gestoomd. Met mijn bril en een opticienbon van 200 euro.
Maar vandaar dat ik dus de afgelopen week zo weinig schreef.
Zonder bril gaat dat niet.
